آمار مرگ ومیر ناشی از نسل کشی خاموش ایرانیان بیش از جنگ سوریه است ، آیا اگر قیام کنیم بیش از این میکشند که هر روز میمیریم؟

بدون شک بیشتر مواد غذایی که مردم ایران به ناچار مصرف میکنند سرطانزاست و یا باعث بیماریهای خطرناک دیگر میشود که شایعترین و کشنده ترین آن سرطان معده است بیشتر میوه های تولید داخل به دلیل استفاده بیش از حد نوعی کود که باعث رشد بیشتر و سریعتر میوه میشود سرطانزا میباشد مرغ و گوسفند تولید داخل نیز به دلیل استفاده زیاد داروهای شیمیایی برای زود پرواری دقیقا چنین حالتی را دارد یعنی به جرات میتوان گفت اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد شما خانواده ای را نخواهید یافت که یکی از اعضا یا نزدیکترین اقوام آن خانواده مبتلا به بیماری مرگباری نباشد سالانه نزدیک به چهل هزار نفر در ایران به دلیل ابتلا به انواع سرطان جان خود را از دست میدهند  از ابتدای درگیرهای سوریه تا کنون حدود 70 هزار نفر جان خود را از دست داده اند که اگر آن تعداد را با تعداد فوتیهای ایران به علت سرطان در 2 سال مقایسه کنیم ایران برنده این مقایسه خواهد بود یعنی نسل کشی خاموشی که در ایران در حال انجام است آماری وحشتناک دارد البته اگر تعداد اعدامیها و قتل های پنهان را به آن اضافه کنیم تازه متوجه میشویم رژیم آخوندی چه بلایی بر سر نسل ما آورده است همین سال گذشته پرتقال و سیب درختی تولید داخل را به یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر کردند اما از آنجا که دولت آن کشورها جان مردم برایشان مهمترین اصل است بعد از آزمایشات معمول بر روی میوه های ارسالی از ایران کل میوه ها را به دلیل سرطانزا بودن به ایران عودت دادند  رژیم ضد مردمی اسلامی ایران که تحمل هیچ خسارتی را برای خودش ندارد همان میوه ها را در سردخانه نگهداری نموده و با قیمت ارزانتر از قیمت پرتقال موجود در بازار در شب عید به مردم فروختند بر اساس آمار موجود سالانه صد هزار نفر در ایران به سرطان مبتلا میشوند که چهل هزار نفر جان خود را بر اثر این بیماری از دست میدهند بیماری و بیماریهایی که 80% آن بر اثر سو مدیریت رژیم آدمکش و ضد انسانی ولایت فقیه میباشد سوال من از مردم ایران این است هم اکنون در ایران همانگونه که گفتم 40 هزار نفر فقط بر اثر بیماری سرطان و چند ده هزار نفر دیگر بر اثر سومدیریت آقایان در بخشهای دیگر مانند تصادفات جاده ای به دلیل ایمن نبودن اتومبیل های تولید داخل  و جاده های غیر استاندارد ...جان عزیزشان را از دست میدهند ، سوال اساسی من از مردم ایران این است که آیا از مرگ میترسید؟ مگر این رژیم ما را عامدانه در خانه امان با مرگی خاموش نمیکشد آنهم با تحمل درو رنج بسیار ؟مردن گمنام و با دردو رنج خوب است یا مردن با یک گلوله و ناممان چون ندا و بسیاری دیگر جاودانه شدن به این فکر نکنید  شما که سرطان ندارید از کجا معلوم شاید همین حالا که این نوشته را میخوانید در حال دچار شدن به آن هستید بیائید خودمان کشورمان را نجات دهیم آنها هر چقدر هم از ما بکشند نمیتوانند به تعداد افرادی که سالانه در ایران بر اثر سرطان میمیرند بکشند مطمئن باشید اگر دست در دست یکدیگر دهیم و هدفمان فقط سربلندی و آزادی ایران باشد بسیاری از اهل حرم خودشان هم به ما خواهند پیوست بیائید فارغ از گروه و شبکه ای که میخواهد ما گوش به فرمانش باشیم خودمان به صورت مستقل عمل کنیم آزادی را در خیابانهای شهرمان فریاد بزنیم و از مردم بخواهیم به ما بپیوندند بیائید برای یک بار هم که شده همه باهم از کردو بلوچ و فارس و ترک و... ایران را فریاد بزنیم و دزدان و متجاوزین به حقوق مردم را مجبور کنیم تا دمشان را روی کولشان بگذارند و بروند هر چه خوردند و بردند دیگر بس است باور کنید مرگ برای آزادی بسیار شیرین است به چشمان ندا در لحظه مرگ دقت کنید هرگز پشیمانی در چشمانش دیده نمی شود. ما هم میمیریم اما زیر بار ذلت نمیرویم بیائید این را در عمل ثابت کنیم برای این کار لازم نیست روز خاصی را اعلام کنیم هر روز به میدان اصلی شهرتان بروید از دوست آشنا و رفیق هرکس را دیدید بگوئید او هم بیاید هر روزی که جمعیت در آنجا بیش از روزهای دیگر بود شروع کنید همان روز روز پیروزیست بهترین کار این است که در خانه ننشینید از پای کامپیوترهایتان بلند شوید مستقیم به میدان اصلی شهرتان بروید نگوئید من بروم دیگران نمی ایند امروز اگر نیامدند فردا میآید از امروز هر روز روز تظاهرات ماست آنها هر روز ما را تحقیر میکنند هر روز حق ما را میخورند هر ورز به فرزندان این مرزو بوم تجاوز میکنند ما هم هر روز تظاهرات میکنیم کامپیوترها و خبرها را رها کنید همینها مانع پیروزی ما هستند همین الان بر خیزید در تهران به میدانهای اصلی شهر بروید به صورت خانوادگی  مهم نیست بگذارید برادر کوچکمان هم سهمی در ازادی داشته باشد من کسی نیستم جز یکی مثل شما منهم  خواهم امد مهم نیست که در ایران زندگی میکنی یا در خارج در همان کشوری که هستی به سمت سفارت خانه ایران حرکت کن در آنجا بیایستید و فقط شعار بدهید بر علیه این رژیم نگذارید یک لحظه خواب راحت داشته باشند اجازه ندهید یک نامه را بدون لرزش دستانشان از خشم مردم بنویسند آنها را آنقدر بلرزانید تا پرهایشان بریزد از امروز تصمیم بگیرید که تا کشورم را آزاد نکرده ام کامپیوترم را روشن نخواهم کرد به فکر فرستادن فیلم و خبر به خارج نباشید چون در همان لحظه یکی از ماها سر جایش نیست و ممکن است دشمن جایش را بگیرد از امروز خنده را بر خود حرام کنید و سوگند به خون ندا و دیگر شهیدان راه آزادی بخورید که فقط در لحظه مرگ در راه میهن خواهید خندید ویا در زمانیکه این متجاوزین و دزدان سر گردنه را از مملکت خارج کنید فیسبوک ،توئیتر ،بالاترین و... همه اینها میتوانند چند روزی را بدون ما سر کنند اما امروز میهن به ما نیاز دارد او نمیتواند بدون ما زنده بماند  او در حال مردن است باید نجاتش دهیم او برای نجات به گروههای خونی مختلفی نیاز دارد باید این خونها را به پایش ریخت تا دوباره زنده شود ای ایرانی ای ایرانی تا کی میخواهی تحقیر شوی تا کی میخواهی برادرت را دار بزنند و تو تماشا کنی ؟ همین حالا و همین لحظه به میدان اصلی شهر بروید نوشته هایی را در محلات مختلف و در خانه های مردم بیاندازید به این عنوان که : ما برای نجات ملت و کشور از شر این اهریمنان حاکم هر روز به میدان اصلی شهر میرویم و همانجا میمانیم انقدر منتظر میمانیم تا تو هم بیایی هموطن امروز مام میهن من و تو را فریاد میزند او در حال مردن است برای نجات او باید کاری بکنیم بیا هموطن نترس ما روزی هزار بار در پستوی خانه خود میمیریم و هیچ کس جز ما نمیداند یک بار برای میهن خود نشان دهیم که حاضرین برای نجاتش جانمان را هم بدهیم  ایا ایران ما ارزش جان ما را ندارد ؟جان ما بی ارزش نیست اما امروز برای حاکمان ایران بی ارزش است اگر خودمان هم نخواسته باشیم بمیریم آنها ما را میکشند به اشکال مختلف یک نسلب کشی پنهان در ایران در جریان است بیائید نگذاریم اهریمن به اهداف پلیدش برسد ایران مال ماست ما مال ایرانیم و ایرانمان را پس میگیریم به دین و مذهب کسی توهین نکنید به کسی نگوئید مسلمان یا مسیحی یا... نباشد اینجا فقط نام ایران مهم است همه با هم فقط برای ایرانی آزاد میجنگیم هر کس از هر دین و مذهبی در راه ایران جانش را داد او را شهید پاک راه وطن بنامیم و سرود یار دبستانی را زمزمه کنیم در یار دبستانی مذهب و کیش انسانها مهم نیست آنچه مهم است یار دبستانی و همدلی و همراهیست وقتی ایرانمان را آزاد کردیم آنوقت میتوانیم آزادانه نظرمان را در باره ادیان مختلف بگوئیم هر کس دوست داشت هر دین و مذهبی رابرگزیند بر او خرده نگیریم و به عنوان هموطن در آغوشش بگیریم یادمان باشد در ایران افغانها بسیاری هستند که یک عمر در این کشور زندگی کرده اند همانگونه که ایرانیهای بسیاری در خارج از ایران زیسته اند بسیاری از این افغانها با ما هم نظر هستند و مطمئن باشید که بسیاریشان مارا همرهی خواهند کرد آنها هم از این رژیم زخم خورداند زخمهایی بسیار عمیق که باید سالها کار کنیم تا آن زخمها را التیام بخشیم دستشان را به گرمی بفشاریم و آنها را در کنار خود  با عشق و محبت بپذیریم کما اینکه تاریخ میگوید ما همه یک ملت بودیم پس اگر آزادی میخواهید اگر میخواهید آینده فرزندانمان تامین باشد اگر میخواهیم ثروتهای ملی مان با مساوات بین مردم تقسیم شود باید همین الان و همین لحظه به میدان اصلی شهرتان بروید و هر روز این کار را تکرار کنید به نظر من بهترین ساعت صبحهها ساعت 10 الی 113 و عصرها از ساعت 16تا 20 است وقتی توانستید یکدیگر را پیدا کنید و موجی میلیونی شکل گرفت دیگر به خانه هایتان بازنگردید در همانجا بمانید و به مبارزه در کنار هموطنانتان ادامه دهید  این نوشته را هر چه میتوانید در سایتهای مختلف به اشتراک بگذارید باشد تا بتوانیم دست در دست یکدیگر دهیم تا کشور خود کنیم آزاد وعده ما هر روز در میدان اصلی شهر  .
صفحه فیسبوک برای همین موضوع به این گروه بپیوندید: https://www.facebook.com/groups/523540157692246/